پس از آزادسازی سوریه از رژیم بشار اسد، توجه ناظران امور سیاسی به عراق معطوف شده است. آنچه پس از آغاز بهار عربی در سوریه رخ داد حاکی از مداخله روسیه، جمهوری اسلامی و برخی گروه‌های عراقی وفادار به ایران برای سرکوب و خنثی کردن انقلاب مردم سوریه بود، اما با سقوط شهرها و روستاهای سوریه به دست مخالفان، که به سقوط دمشق و فرار اسد به روسیه منجر شد، این هدف محقق نشد.

پیش از سقوط رژیم اسد و در حالی که مخالفان به دروازه‌های دمشق رسیده بودند، جمهوری اسلامی برای حفظ آبرویش ازسر ناچاری تغییر موضع داد و از طریق عباس عراقچی، وزیر امور خارجه، خواستار گفت‌وگو میان گروه‌های شورشی و دولت سوریه شد. اما این تصمیم زمانی اتخاذ شد که فرصت از دست رفته و سوریه وارد مرحله‌ای بی‌بازگشت شده بود. همین بود که حامیان رژیم اسد خود را با واقعیتی انجام‌شده مواجه دیدند که به سقوط رژیم سوریه و پایان نفوذ آن‌ها در بخشی از منطقه منتهی می‌شد.

اگر مسائل داخلی عراق را مطالعه و ارزیابی کنیم، دیدگاه‌های متناقضی را شاهد خواهیم بود که بیانگر نگرانی از آینده است. البته این نگرانی در اظهارات اخیر رهبران گروه‌های وفادار به جمهوری اسلامی و خودداری آن‌ها از حضور در رسانه‌ها و حتی در شبکه‌های تلویزیونی وابسته به گروه‌های مزبور نیز مشهود است.

اکنون پرسش‌هایی مطرح می‌شود مبنی بر اینکه آیا رهبران جناح‌های عراقی مورد حمایت جمهوری اسلامی به این واقعیت اذعان دارند که قدرتشان متزلزل شده است؟ آیا آن‌ها درمورد وقایع لبنان و سوریه نگران‌اند یا سناریوی دیگری در راه است؟

درمورد کردهای عراق و حکومت اقلیم کردستان، به نظر می‌رسد آن‌ها به محض رسیدن مخالفان رژیم اسد به دمشق، دریافتند که تغییرات شتابان و سقوط رژیم اسد، درها را به آغاز مرحله‌ای جدید باز خواهد کرد. به همین دلیل بود که با صدور بیانیه‌ای درمورد این تحولات واکنش نشان دادند. در بیانیه مزبور آمده بود: «ما به اراده مردم سوریه احترام می‌گذاریم و امیدواریم سوریه آینده آزاد، با ثبات و دموکراتیکی داشته باشد که در آن حقوق همه افراد جامعه حفظ شود.»

ایالات متحده هم وقایع سوریه را از نزدیک زیر نظر دارد و به‌صراحت اعلام کرده است که هیچ رابطه و دوستی با دولت جدید سوریه ندارد، اما درمورد بازگرداندن سناریوی سال ۲۰۱۴ به قلمرو سوریه هشدار داده و گفته است، اگر چنین اتفاقی بیفتد آمریکا در قبال سوریه موضع دیگری خواهد گرفت.

در فرجام این پرسش مطرح می‌شود که آیا عراق شاهد تغییرات داخلی خواهد بود و درمورد وقایع لبنان و سوریه تجدید نظر خواهد کرد یا همچنان به اشتباهاتی که پیامدهای ناگواری به همراه دارد ادامه خواهد داد؟

برگرفته از روزنامه ایلاف